Beeld je even het volgend scenario in. Het is juni 2019, je zit lekker in het zonnetje op je terras en je kijkt, as we nerds do, even naar de releases die Marvel aankondigt voor september 2019. Je gelooft je ogen niet, staat daar nu de Annihilation omnibus? Eén van dé grootste Marvel “whales” (out of print omnibus) ooit??? Je springt recht, roept voluit “F@$K YES” en doet een vreugdedansje terwijl je partner en schoonouders bij jou aan tafel zitten. Nee? just me? oh well….
Met het hele Annihilation-event had Marvel de kickstart te pakken die ze nodig hadden om hun “cosmic” comics te herlanceren.
Het boek begint met de introductie van Drax the destroyer. Bij de meeste marvelfans gekend als een soort van kosmische Hulk, mocht de hulk kunnen vliegen, een stom paars pakje dragen en die-hard fan zijn van Alf. Dringend tijd voor een nieuw, NIET PAARS, jasje dacht Keith Giffen. Hij slaagt erin om van Drax een meedogenloze, berekende moordenaar te maken. Een soort van supersterke ruimte punisher, met als motto “guns for show, knives for pro”.
Vervolgens krijg je de Annihilation proloog voorgeschoteld. Hier zien we voor het eerst de vijand, de sleutelfiguren van het hele epos en de verwoesting van Xandar, de thuisbasis van het Nova korps. Persoonlijk vond ik hier de art stijl minder goed ten opzicht van de rest van het boek.
But it serves its purpose.
De Nova miniserie pikt op waar de proloog eindigde. Richard Rider is het enige levende lid van het Nova korps en is volledig klaar om de strijd op te geven. Dit is voor mij het absolute orgelpunt van het verhaal. We zien hoe Richard Rider, de wanhoop nabij, evolueert van een high school jock naar een echte oorlogsheld en het gevaar dat de “Nova force” met zich meebrengt.
Wie fan is van de Silver Surfer weet ongetwijfeld dat het hele infinity gauntlet/war/crusade gebeuren heel wat gevolgen had voor onze zilveren vriend. Zo was hij niet langer de emotieloze herald van Galactus, maar moest hij leren leven met een geweten. En dat kan wel eens zwaar doorwegen als je verantwoordelijk bent voor de dood van hele werelden. De meeste Silver Surfer comics zijn voor mij vaak een hit or miss, deze miniserie was voor mij echter een hit!
Annihilation: Super-Skrull was voor mij de grootste verrassing. Ik keek er eerlijk gezegd niet naar uit om Kl’rt, de super-skrull, te volgen voor 4 issues, maar hij wist me toch te charmeren. In de proloog zagen we dat de Annihilation wave een oppermachtig wapen heeft waarmee ze hele planeten kunnen verwoesten. Met dat wapen maakt de wave korte metten met het gefragmenteerde Skrull rijk. We zien hier hoe Kl’rt er alles aan doet om dit wapen te verwoesten voor het de planeet van zijn vervreemde zoon bereikt. Best dad ever?
De laatste miniserie is deze van Ronan. In de proloog zagen we hoe hij verbannen werd uit het Kree rijk en zoekt hij de enige getuige die zijn naam kan zuiveren. Hij belandt zo op een planeet waar ook Gamora van de partij is.
Elk van deze miniseries heeft gedaan wat het moest doen. We kennen de sleutelfiguren en we weten wat er voor ieder van hen op het spel staat.
“The board is set, the pieces are moving.”
Over het zes issues durende event zelf, wil ik niet al te veel vertellen. Onze helden gingen de epische strijd aan met de Annihilation wave en met een knal hebben ze de basis gelegd voor alle kosmische verhaallijnen die Marvel van 2005 tot nu heeft uitgebracht.
Het boek eindigt met de “Heralds of Galactus” miniserie. In twee issues worden de losse eindjes aan elkaar geknoopt en krijgen we een waardig einde van een magnifiek Marvel event!
Next up in de lockdown read: Hawkeye by Jeff Lemire OHC!